با یک خانم جوانی امروز مصاحبه کردم در نظر اول بدون انرژی و بی رغبت، متولد 1368 برای پست مسئول دفتری همه رزومه کاریش در فیلد اداری و مسیول دفتری بود، ظاهرا تجربه و سابقه خوبی در این زمینه داشت. همه پاسخ ها را کوتاه جواب می داد و علاقه ای به صحبت از خود نشان نمی داد. در بین صحبت هایش دلیل بیرون آمدن از پست قبلی را تکراری شدن و نداشتن تنوع در کار عنوان کرد. از وی سوال کردم چه کاری در مشاغل قبلیت را دوست داشتی گفت یکبار در دوران تحصیل به مدت چند ماه فروشنده لوازم خانگی بودم. حس خیلی خوبی بمن می داد. تعجب کردم چندین سال کار اداری در شرکتهای بزرگ و با مدیران مختلف والان در مورد چندماه تجربه فروش لوازم خانگی صحبت می کرد. گفتم چرا ادامه ندادی گفت به نظر خانواده ام کسر شان بود. گفتم چه چیز در وجود خودت می بینی که برای آن کار مناسب هستی. گفت هر کسی را بخواهم می توانم جذب و قانع کنم(من را تا ان لحظه جذب نکرده بود. چون در ناخوداگاهش دوست نداشت کار را بدست اورد.) پرسیدم تو که در جذب کردن و قانع کردن خوب هستی چرا تا بحال ازدواج نکردی؟ خندید و گفت سخت گیری خانواده. چندین بار تا مراسم عقد پیش رفتیم ولی مادرم به هم زد!!!بعلاوه که فرزند اخر بود و به گفته خودش همه اعضای خانواده در مورد همه تصمیمهای وی نظر می دهند.
خانواده اش در کار وی و در ازدواج وی نقش بسیار زیادی داشتند. کمی از پروفایلش گفتم که مناسب پست مسئول دفتر نیست و مهمتر انکه هیچ علاقه ای به کارهای اداری نداشت"فقط به خاطر خانواده ادامه میداد". روتین بودن آن هم بابت علاقه نداشتن به کارهای اداری بود و حرفم را تایید کرد، کمی نرم شد دیگر جبهه اول مصاحبه را نداشت حتی گفت چقدر ریزبینانه نگاه میکنید و تشکر کرد.
به وی گفتم من مطمین نیستم برای فروش مناسب باشد چون مصاحبه من در راستای پست کارمند فروش نبود ولی مطمینم ایشان مناسب پست اداری و مسئول دفتری نیست. به وی دوستانه پیشنهاد دادم به دنبال کسب مهارت هایی در زمینه فروش برود و شانس خود را در آن راستا امتحان کند و اینکه باید در آستانه 30 سالگی در مسیری که به آن علاقمند است قرار گیرد تا موفق شود و گرنه همیشه این چهره بی رمق و بی انرژی به جای دختر پر انرژی که خوب جذب و قانع می کند قرار خواهد گرفت.
