نگهداشت

حدود دو ماه پیش در یکی از کارگاه های توسعه مهارتهای رهبری که داشتم از حضار پرسیدم: "آیا شما خود را یک رهبر میدانید؟". تقریبا از بین 25 نفری که در کلاس حاضر بودند حدود 15 نفر قاطعانه خود را رهبر میدانستند و حدود 5 نفر هم معتقد بودند که صفات یک رهبر را تا […]

مدیر وحشتناک کیست؟ گاها ما رفتارهایی داریم که از نظر خودمان هم کاملا طبیعی است ولی از نظر ناظر بیرونی ممکن است غیر طبیعی یا حتی آزار دهنده باشد. در این نوشته میخواهم برخی رفتارهایی که از نظر ناظر بیرونی مثبت ارزیابی نمیشود را توضیح دهم. اگر یک یا چند مورد از این رفتارها را

در فلسفه داستانی هست تحت این عنوان که اگر الاغی گرسنه را به فاصله مساوی از دو کپه یونجه در نظر بگیرید، برخی استدلال می‌کنند که الاغ مزبور به سبب ناتوانی اراده به عمل، خواهد مُرد. این مثال اینگونه نیز روایت شده که خری شدت گرسنگی و تشنگی او به یک اندازه‌است و در فاصلهٔ

تصمیم گیری گروهی، علاوه بر مزایایی که دارد، آسیب هایی هم دارد که افراد ممکن است دچار آن شوند. یکی از این آسیب ها تحت عنوان پارادوکس آبیلین تعریف شده است.

در دو نوشته گذشته (اینجا و اینجا) به موضوع اعتماد پرداخته ام و اهمیت و تصورات اشتباه در خصوص آن را تبیین کرده ام. در این نوشته میخواهم کمی در خصوص سطوح اعتماد صحبت کنم. وقتی صحبت از اعتماد میشود، از یک مفهوم با یک عدد مشخص صحبت نمیکنیم که یا هست یا نیست. از

در نوشته های قبلی(مثلا اینجا) در خصوص اعتماد نوشته ام. در این نوشته کمی در خصوص تصورات غلط در باب اعتماد وجود دارد اشاره میکنم.  اعتما یک موضوع نرم است. ما به اعتماد به عنوان یک موضوع نرم(Soft) نگاه میکنیم مانند فرهنگ سازی، بنابراین انتظار داریم پیامدها و اثرات آن هم نرم و غیر قابل لمس باشد. در

اعتماد یعنی اطمینان. اطمینان من به سوپری سر کوچه یا مکانیک محله یا مربی مهد که پسرم به آنجا میرود. این اطمینان است که تعامل من و این افراد را تنظیم میکند و به اصطلاح پیوند میان ما را ایجاد میکند. تفاوت بین اعتماد بالا و پایین هم کاملا مشهود است. وقتی من به بقالی