شاید زمانی که به کار انعطاف پذیر اشاره میشود، تصور هم این باشد که بیشترین نفع را کارمند میبرد و کمتر کسی به این موضوع فکر می کند، که در این روش، نفع سازمان چیست.
شاید در دولت قبل بیشتر این را می دیدیم، از ساعت کاری انعطاف پذیر برای کاهش هزینه های دولتی استفاده می شد، اینکه کارمندان به منزل بروند که برق کمتری از بودجه عمومی استفاده کنند، اتفاقی مشابه آن امروز در ونزوئلا در حال رخ دادن است. شاید به همین دلیل است که شرکتهای خصوصی کمتر به دورکاری تمایل دارند و اساسا سهمی در رویه های مدیریتی آنها ندارد.
بارها از مدیران مجموعه های خصوصی این سوال را پرسیده ام که سیاست و خط مشی شما در خصوص دور کاری چیست، تقریباً اغلب حتی به آن فکر هم نکرده بودند.
مدرسه مدیریت دانشگاه MIT تحقیق جالبی انجام داده است. آنها در تحقیق خود به صورت پایلوت، حدود 35 کارمند را به صورت حداقل دو روز در هفته تشویق کردند تا دور کاری انجام دهند. به صورتی که ساعت کاری در اختیار خودشان باشد و هر زمانی که مناسب آنها بود و به صورت دور کاری وظایف خود را انجام دهند. همچنین از آنها انتظار می رفت که حداقل یک روز در هفته را در دفتر کار خود بگذارنند. این رویه به مدت شش ماه ادامه داشت.
بعد از شش ماه تقریبا همه آنها احساس استرس کمتری داشتند. نتیجه این استرس کمتر قطعا کارمند شادتری خواهد بود که احساس رضایت بالاتری دارد. یک شاخص وجود چنین احساس رضایت، کاهش روزهایی است کارمند مرخصی استعلاجی می گیرد. در بررسی انجام شده رقم این روزها به شدت کاهش یافته است.
از یافته های دیگر این تحقیق، افزایش قابل توجه بهره وری و در نتیجه سود سازمان بود. انعطاف پذیری ایجاد شده در محیط کار علاوه بر افزایش بهره وری، بهبود سلامتی کارکنان و همچنین ایجاد کارکنانی شادتر، به طرز قابل توجی اعتماد را نیز افزایش داده است. نکته اینجاست که در رویه های سنتی پیش فرض عدم اعتماد بود و برای همین لازم بود در ساعات کاری افراد به صورت مداوم تحت کنترل باشند، این رویه در شرایط فعلی و در تعامل با نیروی متخصص و حرفه ای قابل اجرایی نیست. امروز بایستی اعتماد کرد، و زمانی که سازمان به افرادش اعتماد کند، متقابلا اعتماد افراد نیز به سازمان افزایش پیدا می کند. امروز کنترل های سنتی دیگر جوابگو نیست. راه حل اعتماد و ایجاد چرخه مثبت اعتماد میان سازمان-افراد است. دقیقا اتفاقی که در این تحقیق افتاد، 62 درصد از کارکنان سطح اعتماد و احترام بالاتری را از طرف کارفرما درک کرده بودند. ساعت کاری منعطف در تحققات زیادی مورد بررسی قرار گرفته و در اغلب موارد اثرات مثبت و قابل توجهی داشته است. میزان موفقیت چنین رویه هایی مبتنی بر گزارش انجمن مدیریت منابع انسانی(SHRM) حدود 80 درصد است.
و فصل مشترک تمام این تحقیقات افزایش بهره وری و کاهش بیماری و احساس نارضایتی کارکنان است.
با این اوصاف برنده اصلی این رویه، سازمان است که با یک تغییر کوچک، کارمندانی راضی تر، سالمتر، شادتر، قابل اعتماد تر و نهایتا بهره ور تر خواهد داشت.
ساعت کاری انعطاف پذیر و در کل، کار منعطف رویه ای اجتناب ناپذیر است، و شرکت و سازمانی که می خواهد رقابتی بماند گریزی از آن نخواهند داشت.
به نظر میرسد تا چند سال آینده یکی از پیشنهادات و آپشنهای مطرح شده از سوی شرکتها برای جذب افراد متخصص، همین ساعت کاری انعطاف پذیر باشد.
چرا شما در کار انعطاف پذیر پیش قدم نمی شوید، و با استفاده از تجارب موفق بین المللی، از مزایای آن بهره مند نمی شوید.
پیروز و پایدار باشید.
اگر مفید بود با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
پ.ن: ساعت کاری انعطاف پذیر و در کل کار منعطف را با چیزی که در ایران در شرایط فعلی تحت عنوان دور کاری و برای کاهش هزینه مصطلح شده است، برابر نگیرید.
