چقدر سرمایه گذاری در تعلق شغلی کافی است؟

شاید کمی عجیب باشد که بشنویم برخی سازمانها در طی سال چیزی در حدود 750 میلیون دلار صرف توسعه تعلق شغلی همکاران خود میکنند. و شاید جالب باشد بدانید که در طی یک مطالعه ای که توسط شرکت مشاوره تاورز واتسون صورت پذیرفته، تنها 37 درصد مخاطبان تعلق شغلی قابل قبولی دارند. 

تصور کنید شما مسئول استخدام یک سازمان هستید، اگر تعلق شغلی شما بالا باشد، نسبت به سازمان مسئولیت و تعهد بیشتری خواهید داشت، بنابراین تمام تلاش خود را خواهید کرد تا بهترین فرد در دسترس را در موقعیتهای خالی سازمان قرار دهید، بهترین افراد را برای جاشنین پروری آماده کنید و هرگونه تلاش برای نقوذ در سیستم را اگر غیر از مسیر شایسته سالاری باشد در نطفه خفه خواهید کرد یا لااقل تمام تلاش خود را در این مسیر خواهید کرد. نتیجه بعد از 5 سال قطعا دیدنی خواهد بود و احتمال کسب اهداف برای سازمان خیلی بیشتر است. 

نقطه مقابل را هم تصور کنید، تصور کنید شما مسئول استخدام سازمان باشید، ولی به جای تعلق به سازمان، به حزب، گروه، دسته یا منابع یا منافع دیگری متعهد باشید، تصویر 5سال آینده سازمان قطعا تصویر دهشتناک و خطرناکی خواهد بود. سازمانی که تمامی افراد روابط درونی پیچیده ای با یکدیگر داشته، اغلب افراد به دلیل روابط زیر زمینی به یکدیگر بدهی هایی دارند، کمترین تطبیق شغل و شاغل در سازمان جاری است، سازمان در کسب اهداف دچار نقصان در مهارت و شایستگی است و احتمال بقا به همراه کسب اهداف به سمت صفر میل میکند.

الان به پاراکراف اول مجدد نگاه کنید، ه نظر شما چقدر سرمایه گذاری در تعلق شغلی کارکنان منطقی است؟ چقدر میتواند تعلق یک همکار در موفقیت سازمان اثر داشته باشد؟ این موفقیت برای ما چقدر اهمیت دارد؟ 

در یک جمع بندی از مطالعات مختلف، سرمایه گذاری در تعلق شغلی سه نتیجه در بر خواهد داشت:

نتایجی برای سازمان

  • کاهش هزینه های استخدام به جهت جایگزینی نیروها
  • سرعت و دقت در کسب اهداف
  • افزایش در درآمدها
  • کاهش چرخش شغلی های منفی

نتایج برای کارکنان

  • بهبود رضایت درونی و بیرونی
  • بهبود وضعیت سلامت
  • کاهش تنش های منفی درون سزمانی

نتایج برای مشتریان

  • افزایش وفاداری مشتریان به سازمان
  • افزایش اعتماد مشتریان و بهبود رضایت آنها

بر اساس برخی پژوهش ها، افزایش در تعلق شغلی تا 2.5 برابر میتواند درآمد سازمان یا در واقع احتمال کسب اهداف را افزایش دهد. 

از سرمایه گذاری در این حوزه نهراسید، هر ریال سرمایه گذاری در آن، در آینده چندین برابر برگشت خواهد داشت، از اهمیت بسته های جبران خدمات غافل نباشید. مخصوصا در این شرایط  سخت اقتصادی که زندگی بسیاری از افراد دپار تحول اساسی شده و بعضا خیلی از ابعاد آن متوقف شده است. کما اینکه برخی مطالعات نشان میدهد که کارکنانی که دلبستگی شغلی بالایی دارند اغلب دو برابر کارکنانی دلبستگی شغلی پایین دارند، حقوق دریافت میکنند.

البته حقوق همه راه های توسعه تعلق شغلی نیست، ولی یکی از مهمترین آنها است. در نوشته های قبلی به این موضوع پرداخته ام، ولی به جهت اهمیت موضوع در نوشته بعدی برخی راهکارهای توسعه آنرا  مبتنی تجارب اخیر، تبیین خواهم کرد.

پ.ن: زمستان خواهد گذشت و روسیاهی آن به ذغال خواهد ماند، تلاش کنیم در این زمستان کمک حال همدیگر باشیم، افراد کمک در سختی را فراموش نخواهند کرد.

1 دیدگاه دربارهٔ «چقدر سرمایه گذاری در تعلق شغلی کافی است؟»

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *