افراد

همه ی ما به صورت جسته گریخته یا سازمان یافته در مورد خطاهای شناختی مطالعه داشته ایم. یکی از جالبترین اینها که در این نوشته میخواهم در مورد آن صحبت کنم خطای قفل شدگی در کارکرد/عملکرد است که به شدت روی خلاقیت ما موثر است. احتمالا در مورد بازی شمع و جعبه(یا معمای شمع) چیزی

در دو نوشته قبلی(اینجا و اینجا) در خصوص مقدمه و چیستی آزارجنسی در محیط کار صحبت کردیم. در این نوشته قصد دارم در خصوص شیوه های واکنش و مدیریت این موضوع چند خطی بنویسم. با توجه به مسئله ای که اخیرا پیش آمده و نقش مدیر منابع انسانی در این خصوص کمی پررنگ و البته

در ادامه نوشته قبلی که البته(اینجا) مقدمه ورود به بحث آزار جنسی در محیط کار بود در این چند سطر سعی خواهم کرد از زاویه ی چیستی به این موضوع نگاه کنیم که اساسا چه زمانی میگوییم آزار جنسی رخ داده است؟ چه اتفاق یا اتفاقاتی که بیفتند و … وقتی موضوع آزارجنسی طرح میشود

در چند هفته گذشته به نظر میرسد مدیریت منابع انسانی یکی از اساسی ترین بحرانهای خود را کشور تجربه کند. داستان هم از آنجا شروع شد که در اکتبر ۲۰۱۷ در شبکه های اجتماعی هشتکی با عنوان من هم(#me_too) در بیان آزار و اذیتهای جنسی یک تهیه کننده امریکایی شروع شد. شجاعت بکار رفته در

کسانی که با اصطلاحات مکانیکی آشنا باشند میدانند که در خودرو قطعه ای وجود دارد به نام سگدست. سگدست در واقع لولایی است برای چرخیدن چرخ روی محور فرمان که وظیفه نگهداری چرخ، دیسکهای ترمز، اتصالات چرخها و توپی چرخ را دارد. سگدست با هیچ قطعه ای قابل جایگزین شدن نیست. نبود، کمبود یا خرابی آن