يكي از اقدامات اساسي نظام مديريت منابع انساني، برنامه‌ريزي منابع انساني است. برنامه‌ريزي نيروي انساني، ابزاري است كه منابع انساني لازم را براي فعاليت‌هاي آينده مشخص مي‌كند و مديران را ياري مي‌دهد تا نوع و ميزان نيروي انساني مورد نياز براي رسيدن به هدف‌ها و برنامه‌‌هاي آينده سازماني را برگزينند و در صورت لزوم نيروي انساني موجود را براي ايجاد قابليت‌هاي لازم در آنان آموزش دهند. برنامه‌ريزي نيروي انساني در واقع، پايه‌هايي را براي تدوين سياست‌هاي كلي جذب، گزينش، آموزش، جابجايي، ترفيعات و رفاه شكل مي‌دهد و از استخدام عجولانه نيروهايي كه بطور كامل با نيازهاي سازمان تطبيق ندارند، آموزش‌هاي بي‌هدف، نقل و انتقالات بي‌مورد و ترفيعات بي‌ضابطه جلوگيري مي‌كند و باعث نظم در سازمان و تقويت نظام شايستگي مي‌گردد. در نتيجه اين سياست‌هاي صحيح، ميزان ضايعات پرسنلي در سازمان كاهش مي‌يابد (Monks & McMakin ، 2001، 57-72).
در ادامه چهارچوب برنامه‌ريزي نيروي انساني آورده شده است. آنچه در حالت كلي بايد گفت اين است كه برنامه‌ريزي نيروي انساني از سه مرحله پيش‌بيني تقاضا، پيش‌بيني عرضه و انطباق عرضه و تقاضا تشكيل يافته است. مدل فرآيند برنامه‌ريزي منابع انسانی در نگاره‌‌ي ذيل نشان داده است (جزئي، 1375، 35-39). اين موضوع در رابطه با مديريت خروج از خدمت از آن حيث اهميت دارد كه عموماً تقاضاي منابع انساني ناشي از خروج‌هاي برنامه‌ريزي شده در سازمانها مي‌باشد و از اين حيث، امكان برنامه‌ريزي براي تامين منابع مورد نياز، قابليت پيش‌بيني سهل‌تر و مناسب‌تري دارد.
پيروز باشيد.
اگر مفيد بود با دوستان خود با اشتراك بگذاريد.
سلام.آیا مدل فوق ایرادی هم دارد؟اگه ایراد داره، ایرادش چیه؟